Ve tüm Osmaniye Kamu Çalışanları ve ailelerini, Karaçay Vadisinde işletmeye açılacak olan Taş Ocağına Hayır diyerek tepkisini göstermeye davet etti.

Karaçay'a Sahip Çık! Kampanyası

●● Kent Konseyi ve OSEV (Osmaniye Sevdalıları Platformu) Karaçay Vadisine yapılması planlanan Maden Ocağına karşı başlattığımız imza kampanyasına destek çığ gibi büyüyor.

● Kampanyamız Ziraat Bankası önünde devam etmekte olup, duyarlı vatandaşlarımızı imza vermeye davet ediyoruz.

Şehir merkezine 4 km mesafede bulunan Karaçay 3,5 km uzunluğunda, çam ve çınar ormanlarının bulunduğu vadi içerisine uzanmıştır. Karaçay deresi dik yamaçlardan aşağıya inerken 30 m. yükseklikten aşağı karaçay Şelalesini oluşturur. Eşsiz güzellik ve manzara arz eden Karaçay Şelalesi buraya ayrı bir güzellik vermektedir. Karaçay Şelalesine ulaşım belli bir mesafe arabayla gidildikten sonra, ancak patika yolla ulaşılabilen bakir bir doğa harikasıdır. Hafta içi veya hafta sonu her zaman piknik yapan insanların bulunduğu, Çukurova'ya has doğal bitkilerin yetiştiği bir mekan aynı zamanda günübirlik mesire ve trekking alanıdır. İhtiyaca cevap veren küçük çaplı lokantalar bulunmaktadır. Tabiat Alanı olmasıyla ilgili çalışmalar devam etmektedir.

Saklı Şelale, Osmaniye kent merkezinin 8 km. kadar güneyinde, Gavurdağları'ndan doğup gelen Karaçay Vadisi içinde yer alır. Ardarda iki etaptan oluşan şelale, yaklaşık 50 mt. kadar yüksekliğe sahiptir. Fotoğrafta Saklı Şelale'nin yaklaşık 30 mt. yüksekliğindeki ikinci ayağı görülmektedir. Adı gibi saklı bir kanyonun sonunda, zorlu bir doğa aktivitesinden sonra ona ulaşabilirsiniz. Fotograf için Mehmet Çelik'e teşekkür ederiz.

Saygıdeğer Güven İslamoğlu, bu güzelliğin çekimlerini yaptı ve CNNTürk kanalındaki Yeşil Doğa programında geçen 24.11.2012 tarihinde yayınladı. İzlemek isteyenler tıklasın. Sevgi ve selamlarımızla

Kampanyayı imzalamak için tıklayınız. 

Neden Amanos Dağları?

Amanos Dağları, Dünya'nın 25 biyolojik çeşitlilik merkezinden biri olan "Akdeniz Havzası Ormanları ve Makiliklerinin sınırları içinde yer alır. Kahramanmaraş'tan başlayarak Hatay ilini boydan boya geçen Amanos Dağları, Karadeniz'i Akdeniz'e, bozkırı kıyıya bağlayan coğrafi ve biyolojik bir köprüdür. Dağın en yüksek noktası Dörtyol ilçesinin doğusundaki Mığır Tepe'dir (2240 m.). Dağlık alanın orta ve güneye kesiminde batı yamaçlardan doğarak doğrudan Akdeniz'e dökülen küçük akarsular, doğu-batı yönlü pek çok vadiyi, alanda kuzey ve güney bakılı yamaçları ve bu vadi tabanları da kıyıda genişleyerek kıyı ovalarını oluşturur.

Buzul Çağı'ndan miras kalan Karadeniz iklim kuşağına ait bitki örtüsü, derin ve korunaklı vadileri, deniz seviyesinden birdenbire yükselerek oluşan sarp zirveleri ve iklim özellikleri ile Anadolu'nun en özel ekosistemlerinden biridir Amanos Dağları. İskenderun Körfezi'nden birdenbire yükselen zirveleri Amanos Dağları, Akdeniz'den gelen nemli havayı bloke ettiği için Amanos Dağları'nın dağların batı yamaçları Türkiye'nin Akdeniz sahillerinde en fazla yağış alan bölümlerinin başında gelir.

Ortalama 1100 mm. olan yıllık yağış miktarı,, yaklaşık 900-1000 m'lik. orta yüksekliklerde bazen 2300 mm'yi bulur. Sıcak yaz mevsimindeki yüksek nem, doğu kayınının, en yüksek dağların yağışlı rüzgârları alan kuzeybatı yamaçlarındaki bulut basamağında doğu kayınının kalıntı olarak bugüne kadar yaşayabilmesini nasıl yaşayabildiğini açıklar.

Tarih öncesi çağlarda insanların barınak olarak kullandığı Evlik Mağaraları ve farklı yeryüzü oluşumları ile Amanos Dağları, jeolojik açıdan da Ortadoğu'nun en önemli bölgelerinden biridir.

Önemli Bitki Alanı

Amanos Dağları; tüm Akdeniz Bölgesi'nde içinde bitki coğrafyası ve endemizm açısından özel bir yere sahip; 251'i Türkiye'ye endemik olmak üzere 1580 taksonu barındıran bir Önemli Bitki Alanı'dır. Özellikle dağların batı kısımlarındaki nemli ormanlar, günümüzde esas yayılış alanı Doğu Karadeniz ve Orta Avrupa olan doğu kayını (Fagus orientalis), doğu gürgeni (Carpinus orientalis), porsuk (Taxus baccata), ışılgan (Ilex colchica), ıhlamur (Tilia argentea), şimşir (Buxus sempervirens) gibi Öksin ve Ävrupa-Sibirya floristik elemanlarının en güney yayılışını temsil eden kalıntı popülasyonlarını içeren içerir. Amanos ormanları sahip olduğu "bütünlük" ve "bakirlik" özellikleri ile dikkat çekmektedir.

Osmaniye'den başlayarak yaklaşık 850 m. yüksekliğe kadar maki formasyonu ve  kızılçamların yaygın olduğu tipik Akdeniz kuşağı görülür. Bu yükseltiden sonra yaprak döken ağaçlarla birlikte karasal Akdeniz orman kuşağı başlar. Nemli ormanları oluşturan doğu kayınının en uygun yayılışı alanının 1500-1800 metre arasında olmasına rağmen karşın, daha düşük yükseltilerde de derin topraklı kuzey bakılarda, nemli vadilerde 100 metreden itibaren görülür. Toros Göknarı (Abies cilicica subsp. cilicica), 1600-2100 m arasında daha çok gölge yamaçlarda; toros sediri (Cedrus libani) ise doğu yamaçlarda 550 m ile 1800-2000 m arasında yayılış gösterir. Orman sınırından itibaren bitki örtüsü, bodur çalılar ve otsu bitkiler bakımından zengin bir floraya sahip dağlık çayırlardan oluşur.

Amanos Dağları florasının %4,.5'i Ajuga postii, Danae racemosa, Trifolium davisii ve Wulfenia orientalis gibi yöreye endemik türlerden oluşur. Endemik türler 800-1500 m arasındaki saçlı meşe (Quercus cerris) ormanlarında yoğunlaşır.

Önemli Kuş Alanı

Amarnos Dağları, özellikle yırtıcı kuşlar ve leylekler için "göç geçidi" işlevini gören bir Önemli Kuş Alanı'dır. Sonbaharda göç dönemlerinde, İstanbul Boğazı'ndan, Anadolu üzerinden güneydoğu yönüne ilerleyen kuşlar, Amanos Dağları'nda yoğunlaşarak güneye iner; ve ilkbaharda da ters doğrultuda yönde göç ederler. Leylek (Ciconia ciconia), ak pelikan (Pelecanus onocrotalus), karaleylek (Ciconia nigra), kaşıkçı (Platalea leucorodia), turna (Grus grul), sakarca (Anser albifrons), boz kaz (Anser anşer), şahin (Buteo buteo), arı şahini (Pernis apivorus), kara çaylak (Milvus migrans), küçük akbaba (Neophron percnopterus), saz delicesi (Circus aeruginosus), yaz atmacası (Accipiter brevipes), küçük orman kartalı (Aquila pomarina), yılan kartalı (Circaetus gallicus), büyük orman kartalı (Aquila clanga) ve bozkır kartalı (Aquila nipalensis) göç sırasında gözlemlenen türlerden bazılarıdır. Alanda üreyen İzmir yalıçapkını (Halcyon smyrnensis) ise "Avrupa Ölçeğinde Korunmada Öncelikli" türlerden biridir.

Memeliler İçin Önemli Bir Alan

Amanos Dağları; bütünlüğü bozulmamış ormanları, çeşitli yaşam alanları, farklı jeolojik yapıları, sarp kayalıkları ve mağaraları, derin ve korunaklı vadileri ile aynı zamanda memeliler için de önemli bir alandır. Karaca (Capreolus capreolus), Anadolu'nun güneyinde sadece yalnızca Amanos Dağları'nda yaşar. Bunun yanı sıra yabankeçisi (Capra aegagrus), boz ayı (Ursus arctos), kurt (Canis lupus), çakal (Canis aureus), vaşak (Lynx lynx), tilki (Vulpes vulpes), yaban kedisi (Felis silvestris), porsuk (Meles meles), ağaç sansarı (Martes martes), oklukirpi (Hystrix indica), susamuru (Lutra lutra), Mısır meyve yarasası (Rousettus aegyptiacus) ve Avrupa'da sadece yalnızca Türkiye'de yaşayan çizgili sırtlan (Hyaena hyaena) bölgede yaşayan önemli memelilerdir.

Mevcut Koruma Alanları

Tekkoz-Kengerlidüz Tabiatı Koruma Alanı:

Doğu kayısının, dünyadaki en güney yayılışını yaptığı noktası olması ve Akdeniz Bölgesi orman ekosistemleri içinde farklı bir yere sahip olan Amanos Dağlarında olduğu için bulunması nedeniyle, 29.05.1987 tarihinde Tabiatı Koruma Alanı olarak 29.05.1987 tarihinden koruma altına alındı. Alan, Karadeniz Bölgesi'nin orman yapılarını çağrıştıracak çeşitlilikte ve yoğunlukta geniş yapraklı karışık ormanlarla kaplıdır. Tabiatı Koruma Alanı birbirinden bağımsız iki parçadan oluşur: 60.5 hektar genişliğinde olan Tekkoz ve 11.5 hektar genişliğinde olan Kengerli düz.

Zorkun Yaban Hayatı Koruma Sahası:

Alanda yaşayan karacanın (Capreolus capreolus) korunması için, 1980 yılında koruma alanı olarak belirlendi. Alanın büyüklüğü 2.874 hektardır.

Arsuz Yaban Hayatı Koruma Sahası:

Alanda yaşayan yabankeçisi (Capraaegagrus) ve karacanın (Capreolus capreolus) korunması için, 1986 yılında koruma alanı olarak belirlendi. Alanın büyüklüğü 49.395 hektardır.

Neden Milli Park?

Amanos Dağları'nda orman kaynaklarının yoğun kullanımı, yaz aylarında yüksek kesimlerde görülen aşırı otlatma, yaylaların yerleşim alanlarına dönüştürülmesi sonucu artan nüfus baskısı, yapılaşma ve betonlaşma, alt yapı hizmetlerinin getirilmesi, uygun olmayan tarımsal kullanım, kontrolsüz ve bilinçsiz avcılık gibi bazı aktiviteler etkinlikler nadir doğal türleri ve yaşam alanlarını tehdit etmektedir. Zengin tür çeşitliliğine ve yüksek endemizm oranına sahip olan saçlı meşe ormanları, alanda giderek artan rekreasyonel talebin tehdidi altındadır.

Amanos Dağları'nda hepimizin ortak mirası olan doğal kaynakların korunması ve sürdürülebilir yönetiminin sağlanması, küçük ve birbirinden kopuk korunan alanlar yerine bütüncül bir yaklaşımla mümkün olabilir. Bu da, Amanos Dağları'nın ekolojik değerleri ve farklı kullanım ihtiyaçları dikkate alınarak, geniş bir Milli Park olarak değerlendirilmesini gerektirmektedir.